Αλίμονό μας !

Κατασκευάζοντας έναν υπολογιστή που διαβάζει τον εγκέφαλο
Χρήστες φορούν κεφαλόδεσμους που στέλνουν φως στους ιστούς του εγκεφάλου.
Ήδη προβλέπουν, με μαθηματικούς τρόπους, τι θέλετε να δείτε, τι θέλετε να φορέσετε και ποιον θα θέλατε να ψηφίσετε. Προφανώς, το επόμενο βήμα στην τεχνολογία των ηλεκτρονικών υπολογιστών είναι να διαβάζουν το μυαλό σας – και πάνω σε αυτό ακριβώς εργάζονται επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Tufts της Βοστώνης.

Ο υπολογιστής σας δεν θα λαμβάνει προς το παρόν και για αρκετό διάστημα ακόμα λεπτομέρειες σχετικά με τα πλάνα σας για το απόγευμα.

Αλλά οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου Tufts, μαζί με την ομάδα Αλληλεπίδρασης Ανθρώπου-Μηχανής, χάρη στη χρηματοδότηση ύψους 450.000 δολαρίων που έλαβαν από το Εθνικό Επιστημονικό Ίδρυμα, κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν υπολογιστή όπου μπορεί να σας πει αμέσως αν δουλεύετε πάρα πολύ, λιγότερο απ' ότι θα έπρεπε ή δεν δουλεύετε καθόλου.

Αυτό ίσως να μην ακούγεται ως ένα είδος διεισδυτικής αντίληψης, εντούτοις οι επιστήμονες ελπίζουν πως θα τους δώσει τη δυνατότητα να μπουν σε πραγματικό χρόνο στις πιο δυσδιάκριτες συναισθηματικές καταστάσεις του μυαλού και να δημιουργήσουν δείκτες που θα μας δείχνουν πώς να κάνουμε τη δουλειά μας πιο αποτελεσματικά.
Φουτουριστικός κεφαλόδεσμος

Η ανάγνωση του εγκεφάλου ουσιαστικά περιλαμβάνει τη μέτρηση του όγκου και του επιπέδου οξυγόνου στο αίμα γύρω από αυτόν, χρησιμοποιώντας μία τεχνολογία που ονομάζεται λειτουργική φασματοσκοπία εγγύς υπερύθρου ή fNIRS.

Ο χρήστης φοράει ένα είδος φουτουριστικού κεφαλόδεσμου που στέλνει φως σε αυτό το φάσμα μέσα στους ιστούς του κεφαλιού και απορροφάται από ενεργούς και γεμάτους αίμα ιστούς.

Ο κεφαλόδεσμος μετράει την ποσότητα του φωτός που δεν απορροφήθηκε, επιτρέποντας στον ηλεκτρονικό υπολογιστή να υπολογίσει τις μεταβολικές απαιτήσεις που δημιουργεί ο εγκέφαλος.

Τα αποτελέσματα συγκρίνονται συνήθως με μία μαγνητική τομογραφία, αλλά μπορούν να συλλεχθούν και με έναν ελαφρύ, μη παρεμβατικό εξοπλισμό.
Ανίχνευση παραπάνω δουλειάς

Φορώντας τον αισθητήρα fNIRS, ζητήθηκε από τα υποκείμενα του πειράματος να μετρήσουν το αριθμό των τετραγώνων που εμφανίζονταν σε έναν περιστρεφόμενο κύβο, πάνω σε μία οθόνη και ταυτόχρονα να κάνουν και μία άλλη δουλειά.

Στη συνέχεια, τους ζητήθηκε να αξιολογήσουν τον βαθμό δυσκολίας των εργασιών. Η αξιολόγησή τους συμφώνησε με την ένταση των εργασιών που ανίχνευσε το σύστημα fNIRS σε ποσοστό πάνω από 83%.

«Δεν είμαστε σίγουροι για το πόσο ακριβείς μπορούμε να είμαστε με τον προσδιορισμό των διαφορετικών συναισθηματικών καταστάσεων του χρήστη» υποστηρίζει ο Sergio Fantini, καθηγητής βιοιατρικής μηχανολογίας στο Tufts.

«Εντούτοις, η συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου, όπου συντελείται αλλαγή στην ροή του αίματος, δίνει ενδείξεις των μεταβολικών αλλαγών του εγκεφάλου και με παρατεταμένο φόρτο εργασίας, όπου μπορεί να έχουν σχέση με συναισθήματα όπως η απογοήτευση.

Κατά τον Robert Jacob, καθηγητή πληροφορικής στο Tufts και μέλος της έρευνας, οι νέες τεχνικές αξιολόγησης όπου θα απεικονίζουν την εμπειρία του χρήστη κατά τη διάρκεια της εργασίας του με υπολογιστές είναι εξαιρετικά αναγκαίες, γιατί ο χρήστης μπορεί να βαρεθεί τη μία στιγμή και να δείξει υπερβολικό ζήλο την άλλη.

«Η μέτρηση του πνευματικού φόρτου εργασίας, της απογοήτευσης και της διάσπασης της προσοχής περιορίζεται στην ποιοτική παρατήρηση των χρηστών ή την χορήγηση ερωτηματολογίων μετά την ολοκλήρωση της εργασίας, χάνοντας έτσι πολύτιμα στοιχεία από την ενδοσκόπηση στην εναλλαγή εμπειριών του χρήστη».

Πηγή :www.pathfinder.gr